seksoholizm.com.pl

Działa także wspólnota 12 stopni dla osób Współuzależnionych od Seksoholika:

S-Anon

wszystkie wspólnoty mają też mitingi online - DROGOWSKAZ

Autorzy: Amir Levin i Rachel Heller.
Tytuł: Partnerstwo bliskości. Jak teoria więzi pomoże ci stworzyć szczęśliwy związek.
Wyd. 2020

Dla singli i sparowanych. Dla mnie odkrycie. Niby kiedyś liznąłem teorię przywiązania, ale jakoś nie zawiesiłem się nad nią dłużej.

Człowiek ma głęboko zakorzenioną naturalną potrzebę przywiązania się do drugiego człowieka (potrzebę więzi). Jednak sposób zaspokojenia tej potrzeby jest zdeterminowany "stylem przywiązania" prezentowanym/stosowanym przez danego człowieka. Sa trzy style przywiązania:
- lękowy (ponad 20% populacji)
- bezpieczny (ponad 50% populacji)
- unikający (ponad 20% populacji).

Jest jeszcze styl mieszany lękowo-unikający, do którego zalicza się 2-5% populacji.

W prostym teście zawartym w książce można sprecyzować własny styl przywiązania. A także styl przywiązania partnera.

Tylko osoby z bezpiecznym stylem przywiązania posiadają łatwość tworzenia trwałych, bliskich i satysfakcjonujących relacji (o dziwo nawet z partnerami stylów pozabezpiecznych).

Natomiast osoby stylów lękowych i unikających najczęściej miotają się w relacjach, nie wiedząc dobrze, czego chcą od drugiej strony i co same chcą/mogą drugiej stronie dać. Co ciekawe, chociaż w zasadzie nie ma szans, żeby osoby tych dwóch przeciwnych stylów zaspokoiły wzajemnie swoje potrzeby, to właśnie tak się najczęściej w związku dobierają. Z góry (nieświadomie) przekreślając szansę na to, że związek się uda.

Ponadto w książce ciekawe spostrzeżenia, że na rynku "związkowym" czy "matrymonialnym" dominują osoby wolne (single) reprezentujące unikający styl przywiązania. Stąd bardzo trudno dziś stworzyć udaną relację. Przy czym unikający z unikajacym w praktyce nie wchodzą w związek (są jak dwa magnesy odpychające się jednakowymi biegunami).

Książka na szczęście daje nadzieję, że można pracować nad swoim stylem przywiązania.

Pornografia idealnie wpasowuje mi się w narzędzie wzmacniania pozabezpiecznego stylu przywiązania (zwłaszcza unikającego).

Gdy zaprzestałem masturbacji , robiłem to raczej rzadko - to teraz mam problem z erekcją. Jestem już emerytem, pewnie dlatego trudniej z erekcją.

Witam.

Jestem tu nowy. Mam takie pytanie - jak Wy sobie radzicie z pokusą? Bo ja nie jestem w stanie się powstrzymać. Gdy tylko pomyślę o masturbacji, odczuwam niepohamowaną chęć to zrobić. To trochę dziwne, bo:

• Nie jestem już nastolatkiem, żeby hormony buchały i żebym potrzebował się rozładować
• Mam regularnie seks z żoną - choć nie tak często jak bym chciał

W moim przypadku to jest tak, że myśl o masturbacji przywołuje u mnie wspomnienia tego, jakie niezwykłe, cudowne uczucie rozkoszy daje masturbacja. I wtedy choćbym nie wiem, jak z tym walczył, po prostu chcę to przeżyć ponownie.

To mnie wykończy - masturbacja potrafi zająć mi cały dzień. Nie umiem przestać.

Będę wdzięczny za wszelkie porady.

Powiem tak: kiedyś, w czasie tamtego forum też ciągle zamęczałam głowę myślami o masturbacji. Potrafiło mnie byle co uruchomić do takich myśli. Pomogła mi terapia, to po pierwsze, po drugie pomógł mi mój spowiednik, który za każdym razem, jak tylko wspominałam o tych myślach, przypominał mi o tym, by nie koncentrować się na rozmyślaniu, a poza tym przede wszystkim odrzucać te myśli i kierować umysł na coś zupełnie innego. To pomaga

Tytuł wątku budzi we mnie jakiś sprzeciw.
Z partnerką czy bez nałogowa masturbacja jest problemem samym w sobie. Natomiast szukanie partnerki po to, żeby przestać się masturbować (pojawiły się rady o takim wydźwięku), kojarzy mi się z przeskoczeniem z jednego (samotnego) wzorca na drugi (realizowany z inną osobą) - czyli, teraz już nie będę zaspokajał sie sam, ale z obiektem (kobietą).

Po długim związku i odstawieniu seksu, masturbacja może pełnić funkcję regulacji popędu (sam tak miałem, fantazjując po rozstaniu o seksie z byłą partnerką). Nie musi być od razu nałogiem.